
Gisteren moest ik even naar het centrum, "de stad",zoals we dat hier zeggen. Het was mistig, maar desondanks pakte ik toch de fiets. Terwijl ik door die grijze sluier en de neerdwarrelende blaadjes fietste, bedacht ik, dat de herfst toch echt wel mijn seizoen is. De herfst met zijn mooie dagen, of plensregen en de beruchte stormen (nog niets van gemerkt), die in geen tijd de bomen kaal schudden. De heerlijke kruidige geur van natte aarde en bladeren, het doet me altijd iets, maakt me blij en soms weemoedig.
De japanse esdoorn leek wel roodlicht te geven, maar was in twee dagen tijd ineens zonder blad.

Mijn eekhoorntjes gevoel (het zoeken van eikeltjes, beukenootjes en kastanjes.) is inmiddels wel verzadigd.

De vlaamsegaaien komen nu de eikeltjes van de voederplank halen en versmaden ook de pinda's niet.

En dan nog wat veertjes!!!




Volgende week gaan mijn jongste dochter, mijn zus en ik met de hond nog een weekje naar Zeeland, om lekker door duinen en langs het strand te struinen.
Foto's zullen wel volgen.
Fijne dagen en tot over een weekje,
Jose